Το γάλα, είναι η ιστορία μιας μητέρας μετανάστριας από την πρώην Σοβιετική Ένωση, με δύο γιούς, ο ένας εκ των οποίων πάσχει από σχιζοφρένεια, οι οποίοι προσπαθούν να προσαρμοσθούν και να επιβιώσουν στην Ελλάδα. Η απόγνωση της μάνας και ο ψυχικός σπαραγμός της για την ασθένεια του μικρού της γιου, παράλληλα με το φόβο, που προέρχεται από τον κοινωνικό ρατσισμό του περιβάλλοντός της, παρουσιάζονται με σπαρακτικό τρόπο.
Η βία διαδέχεται και εναλλάσσεται με την τρυφερότητα, η ένταση με τη γαλήνη, η απελπισία με την ελπίδα, το όνειρο με τον εφιάλτη, η πραγματικότητα με την ψευδαίσθηση, και αντιστρόφως. Μια συγκλονιστική ιστορία και μαρτυρία, με εξαιρετικές συγκρούσεις, μοναδικές κορυφώσεις, ταυτόχρονα γεμάτο ελπίδα, που κάνουν το έργο του Βασίλη Κατσικονούρη ίσως το σπουδαιότερο νεοελληνικό έργο των τελευταίων χρόνων.
Υπόθεση:
Η τραγική ιστορία τριών ηρώων, της Ρήνας (45 ετών) και των δύο γιων της, Αντώνη (25 ετών) και Λευτέρη (23 ετών). Έχοντας μεταναστεύσει εδώ και χρόνια από την Τιφλίδα, ο Αντώνης, φιλόδοξος και πρόθυμος να ανελιχθεί κοινωνικά και να γυρίσει την πλάτη στις ρίζες του, διατηρεί σχέση με την κόρη του αφεντικού του, την οποία και ετοιμάζεται να παντρευτεί. Ο Λευτέρης, από την άλλη, αρνείται να ζήσει στο σήμερα, παραμένει αδύναμος και αφελής, ενώ η συμπεριφορά του γίνεται όλο και πιο περίεργη.
Η ιστορία μας ξεκινά όταν ο Αντώνης επισκέπτεται την μητέρα του και τον αδερφό του για να τους ανακοινώσει τον γάμο του και να τους γνωρίσει τη μέλλουσα γυναίκα του. Η επίσκεψη του Αντώνη αναμοχλεύει οικογενειακές δυναμικές και βαθιά προβλήματα που στοιχειώνουν και τους τρεις με άξονα τα αρχέτυπα «Πατρίδα», «Μητέρα» και «Αγάπη». Ο Λευτέρης αναζητά την αγάπη του αδερφού του μέσα από το ξεχασμένο παρελθόν τους, ο Αντώνης προσπαθεί να ξεπεράσει τις ενοχές του απέναντι στον Λευτέρη, ενώ διαχειρίζεται τις συνέπειες της αυταπάρνησης, και η Ρήνα, ζώντας τον καθημερινό φόβο, βρίσκεται στη μέση προσπαθώντας να τους φέρει κοντά. Πηγή άρθρου : Cultural now