Πανελλήνια Ημέρα κατά της Σχολικής Βίας και του Εκφοβισμού

Η 6η Μαρτίου έχει καθιερωθεί ως η ημέρα ενάντια στον Σχολικό Εκφοβισμό. Δείτε την σχετική σελίδα του “χαμόγελου του παιδιού“

Διαβάστε ένα ποιήμα της μαθήτριας του Σχολείου μας Κουρμούση Εύας με τίτλο “Μίλα τώρα”
ΠΟΙΗΜΑ: Μίλα τώρα
Μίλα τώρα, γιατί σωπαίνεις;
Περιτυλιγμένο χαμόγελο που πνίγεται μες το μαύρο φουλάρι της μάνας,
δυο τρεις αθώες ψυχές θάβονται στις αναμνήσεις του τόπου.
Ζωγραφίζεις χελιδόνια πάνω στο λευκό καμβά μα η άνοιξη δεν ήρθε ακόμη,
κάθεται και καρτερεύει πίσω απ’ το χειμωνιάτικο αγέρι.
Τι περιμένεις να ιδείς σε τούτη την εποχή;
Απεχθές το τοπίο, μη φαντάζεις να ‘ρχεται χτυπώντας σου την πόρτα.
Πηγάζει φως απ’ το φθαρμένο στέρνο που καρδιοχτυπά,
φως ενάρετο βαδίζει ακλώνιστα στο κατώφλι της ψυχής σου.
Ένα άθικτο λιθάρι, μια πυρά μες το κρύο που μουδιάζει
τα αποκόμματα της ευφροσύνης δίνει ζωή στο πνεύμα που δε λαλεί.
Πονά η σιγή, άδεια η αγκάλη που σου δίνει ένας ξένος σαν
ακουμπά την άγνοια στη κοκαλωμένη σου κορμοστασιά,
γεμίζοντάς τη περιέργεια που συναναστρέφεται με άγνωστα πρόσωπα.
Τι προσδίδει μια αμίλητη πραγματικότητα, γιατί τοποθετείται ένα κενό ερωτηματικό;
Αναπάντητοι στοχασμοί συσφίγγονται βουβά,
ένα καντήλι τρεμοπαίζει την μελωδία που δεν προσμένεται ν’ ακουστεί.
Κάθεσαι και κοιτάς τα χνώτα σου να χορεύουν,
ακολουθείς το ρυθμό που δεν μπορείς ν’ ακούσεις.
Μη πορευτείς σ’ αυτό το μονοπάτι μόνος,
μακρύς ο δρόμος της μετάνοιας που στέκει ορθά κάτω απ’ την άσφαλτο.
Πονεμένη συνοικία της ψυχής.
Μίλα τώρα, μη σωπαίνεις.
Φέρε τούτο το χαμόγελο και γέμισε το χρώμα,
ζωγράφισε τη ζωή σου μέσα από δυο λέξεις που σχηματίζουν το αύριο.
Θα κλείσει ένας κύκλος που γυρόφερνε στα ίδια χωρία,
μια νέα ελπίδα θα φανεί στο τέλος της διαδρομής.

Kαι ένα ποίημα του διαχειριστή της σελίδας με το ίδιο θέμα 🙂

Μίλα τώρα, είναι η ώρα για να δράσεις κι’ όλα όσα θες ν’ αλλάξεις !

Μάθαμε πώς να νικάμε ,
εσύ όπως και γω θυμάμαι και λυπάμαι,
Μ’ άλλο πια δεν θα πονάμε ,
την εικόνα μας τιμάμε και μιλάμε.
Την αγάπη τραγουδάμε,
για τον σεβασμό μιλάμε
Με τους άλλους δεν γελάμε,
κάθε διαφορά τιμάμε
Για ισότητα διψάμε ,
προχωράμε.

Και αν το τώρα μας πληγώνει,
τ’ όνειρό μας δεν βαλτώνει ,
ως τα αστέρια μας υψώνει ,
με ιδέες μας ζυμώνει,
και το μέλλον μας οργώνει.
Με ευθύνες μας χρεώνει
και σαν τ’ όνειρο ψηλώσει ,
μας πεισμώνει!

Μίλα τώρα είναι η ώρα,
την σιωπή σου για να διώξεις
και τα τέρατα να σπρώξεις,
νικηφόρα.
Και αν δείχνουν αιμοβόρα,
και αν σου μοιάζει ανηφόρα ,
ξέρεις έφτασε η ώρα κι όλα θα μας πάνε πρώρα,
μόνο μίλα και προχώρα!

Μίλα τώρα, φτάνουν οι καθυστερήσεις ,
σκέψου μόνο… αν ανθίσεις ,
με αρώματα και χρώματα
συ την πλάση θα στολίσεις!
Την σιωπή μην την κρατήσεις ,
την ζωή για να κερδίσεις θέλει φόρα.

Και σαν κάνεις ένα βήμα ,
με μιας παύεις να’ σαι θύμα,
Κι όλα θα πηγαίνουν πρίμα ,
κάνε και σε μας το σήμα και προχώρα.

Μίλα τώρα, μίλα τώρα Ευαγόρα,
μίλα τώρα Ισιδώρα, είναι ώρα.
Αν μιλήσεις , αν τολμήσεις , τις πληγές αν θες να κλείσεις ,
τις διακρίσεις να νικήσεις και σαν άνθρωπος να ζήσεις,
μίλα τώρα.

Και δεν θα ‘σαι τώρα μόνος .
Σαν το βλέμμα σου γυρίσεις
κι’ όλους μας μάς συναντήσεις ,
μην δακρύσεις, μην ρωτήσεις , εξηγήσεις μην ζητήσεις,
μόνο να κατανοήσεις σαν τον φόβο μου ζυγίσεις!
Όμως τώρα είν’ η ώρα να μιλήσεις ,
την σιωπή να διαλύσεις και όλους να μας οδηγήσεις
νικηφόρα!

Θα ‘μαι γω θα ‘ναι κι’ ο Θάνος ,
η Μαρία και ο Πάνος,
θα’ ναι ο Στάθης κι ο Μιχάλης
Και ο Κύριος Πασχάλης.

Μίλα τώρα , μην το σκύβεις το κεφάλι,
δεν θα είσαι μόνος πάλι σε αυτή την διαπάλη.
Η καρδιά μας τώρα πάλλει,
και αν έλθουνε οι άλλοι
θα την δώσουμε την πάλη
για να φύγουνε τρεχάτοι,
να χαθούν μες στην αιθάλη…
εμείς είμαστε ατσάλι,
όχι οι άλλοι.

Μίλα τώρα Ευαγόρα ,
Οι μέρες μας που ξημερώνουν ,
απ’ τα δεινά μας λευτερώνουν,
και όλα αυτά που μας ματώνουν ,
όσα μας παραμορφώνουν ,
είναι αυτά που μας θυμώνουν .
Τούτα που μας ξεσηκώνουν ,
είν’ αυτά που μας λυτρώνουν ,
επειδή μας δυναμώνουν !

Κι αν πρόσκαιρες νίκες τους πρόσφερες ,
τις δύσκολες μέρες ξεπέρασες ,
ανέσπερες νύχτες , γλυκύτερες μέρες ,
ελεύθερες σκέψεις ,
με πολύχρωμες τέμπερες στον ουρανό της νιότης μας ,περιέγραψες.

Μίλα τώρα ,
τ’ όνειρά μην φυλακίζεις ,
ζήσε όπως το αξίζεις ,
ότι σπείρεις θα θερίσεις,
την ποινή σου μην εκτίσεις !
Τα δεσμά σου για να σπάσεις ,
με φτερά για να πετάξεις,
μην διστάσεις!
Μίλα τώρα