Στις 13 Οκτωβρίου 1998 δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ο νόμος 2645/1998, με τον οποίον καθιερώθηκε η 14η Σεπτεμβρίου ως ημέρα εθνικής μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το τουρκικό κράτος.
Η Γενοκτονία των Ελλήνων είναι η σκόπιμη και συστηματική εξόντωση, μέχρι το 1923, των ελληνικών πληθυσμών της Ανατολικής Θράκης και της Μικρά Ασίας (κυρίως της Ιωνίας, Καππαδοκίας, Πόντου, Βιθυνίας), αρχής γενομένης με τη Σφαγή του Οικονομείου στις 25 Ιανουαρίου 1913, από τους μηχανισμούς της οθωμανικής κυβέρνησης των εθνικιστών Νεότουρκων και του τουρκικού εθνικιστικού κινήματος του Μουσταφά Κεμάλ. Θεωρείται μια από τις πρώτες σύγχρονες γενοκτονίες.
Ένα σπάνιο φιλμ από το αρχείο του Διεθνούς Κινήματος Ερυθρού Σταυρού και Ερυθράς Ημισελήνου (ICRC) μας πάει πίσω στον Σεπτέμβριο του 1922, στο λιμάνι του Πειραιά.
Σύμφωνα με την περιγραφή στην αναφορά του Ενρίκο Νατάλε, στην αρχή βλέπουμε τον τρόπο διαβίωσης των Μικρασιατών προσφύγων, χωρίς τα απαραίτητα.
Όπως τονίζεται, σημαντική ήταν η συνεισφορά των ανθρωπιστικών οργανώσεων για τη στέγαση και τη διατροφή των ξεριζωμένων που έφταναν στο λιμάνι καταπονημένοι με τα παιδιά τους στην αγκαλιά και ελάχιστα υπάρχοντα – χαρακτηριστικές είναι οι εικόνες από τα συσσίτια και από τις σκηνές που στήθηκαν.
Ημέρα μνήμης
- Διαβάστε μια αληθινή ιστορία για τους πρόσφυγες του 1922 όπως την κατέγραψε ένας μαθητής ΕΔΩ
- Μια αληθινή ιστορία με πρόσφυγες από την Πέργαμο ΕΔΩ
- Την ιστορία του παππού Θωμά και της γιαγιάς Παναγιώτας που έτρεχαν να σωθούν στην Σμύρνη το 22 ΕΔΩ
- Για μια γιαγιά που έγινε πρόσφυγας το 1928 ΕΔΩ
- Την ιστορία της Γεωργίας , πρόσφυγα 89 ετών το 2009, όπως την διηγήθηκε στην εγγονή της και την καταγράψαμε ΕΔΩ
- Την ιστορία ενός Τούρκου και ενός Έλληνα το ’22 στην Σμύρνη ΕΔΩ
Όλες οι ιστορίες είναι αληθινές μαρτυρίες μαθητών προηγουμένων ετών που καταγράφηκαν στο ιστολόγιο του μαθήματος των θρησκευτικών